Ale mnie zebrało na czarne myśli w kiblu - jeszcze nie zdążyłem zacząć sikać a w mojej głowie zaistniała myśl o niesamowitej wielkości czasu i przestrzeni w jakiej żyjemy, przestrzenne wyobrażenie kuli ziemskiej która wykładniczo oddala się od perspektywy wyobrażenia przedstawiając obraz nieskończenie powiększającej się przestrzeni, oraz wyobrażenie czasu, gdzie znany nam zarys historii ziemi to tylko skrawek istniejącego czasu, oraz czasu który będzie istnieć po jej śmierci. Takiemu rozmyślaniu towarzyszy dziwne, przytłaczające uczucie, człowiek uświadamia sobie jak bardzo jest nieistotny, jak drobną jest częścią tego, co go otacza, co będzie po jego śmierci, czy jeszcze kiedyś będzie widział i uczuł.
Na szczęście po wyjściu z kibla mroczne myśli zniknęły i trzeźwo spojrzałem na problematykę życia - albowiem uważam, że po śmierci będzie dokładnie to samo co przed moimi narodzinami i nie ma za bardzo czym się tutaj przejmować :v