Trybunał Sprawiedliwości UE uznał dyrektywę w sprawie retencjonowania danych za nieważną

tl;dr

Trybunał Sprawiedliwości orzekł , że dyrektywa w sprawie zatrzymywania danych jest nieważna

Dyrektywa stanowi ingerencję o znacznym zakresie i szczególnej wadze w podstawowe prawa do poszanowania życia prywatnego i do ochrony danych osobowych, przy czym ingerencja ta nie ogranicza się do tego, co ściśle niezbędne

Wyciąg imho najbardziej istotnych fragmentów z tego komunikatu - wyjaśnienie decyzji Trybunału

Trybunał uznał, że nakładając obowiązek zatrzymywania danych i umożliwiając dostęp do nich właściwym organom krajowym, dyrektywa ingeruje w sposób szczególnie poważny w prawa podstawowe do p oszanowania życia społecznego i do ochrony danych osobowych . Ponadto okoliczność, że zatrzymywanie i późniejsze wykorzystywanie danych jest dokonywane bez poinformowania o tym abonenta i zarejestrowanego użytkownika , może wywołać u za interesowanych osób po czucie, iż ich życie prywatne podlega stałemu nadzorowi

Trybunał stwierdził, że przewidziane dyrektywą zatrzymywanie danych nie narusza zasadniczej treści praw po dstawowych do poszanowania życia prywatnego i do ochrony danych osobowych . Dyrektywa nie pozwala bowiem na zapoznawanie się z treścią komunikatów elektroni cznych jako taką i stanowi , że dostawcy usług lub sieci powinni przestrzegać określonych zasad ochron y i bezpieczeństwa danych. Co więcej, zatrzymanie danych w celu ich ewentualnego udostępnienia właściwym organom krajowym rzeczywiście o dpowiada celowi w postaci interesu ogólnego, jaki m jest zwalczanie poważnej przestępczości oraz - ostatecznie - bezpiecz eństwo publiczne

Jednakże , zdaniem Trybunału, przyjmując dyrektywę w sprawie zatrzymywania danych, prawodawca Unii przekroczył granice, które wyznacza poszanowanie zasady proporcjonalności.

Po pierwsze, dyrektywa obejmuje bowiem w sposób uogólniony wszystkie jednostki, środki łączności elektr onicznej i dane o ruchu, przy czym nie przewidziano jakiegokolwiek z różnicowania , ograniczenia lub wyjątku w zależności od celu dotyczącego zwalczania poważnych przestępstw.

Po drugie, dyrektywa nie przewiduje żadnego obiektywnego kryterium, które pozwolił oby zagwarantować, by właściwe organy krajowe miały dostęp do danych i mogły je wy korzyst yw ać wyłącznie do zapobiegania przestępstw om , które mogą być uważane w świetle zakresu i wagi ingerencji w omawiane prawa podstawo we za wystarczająco poważne, by uzasa dnić taką ingerencję , oraz do wykrywania i ścigania karnego takich przestępstw . Pona dto dyrektywa nie przewiduje materialnych i proceduralnych przesłanek dotyczących sytuacji, w których właściwe organy krajowe mogą uzyskać dostęp do danych i je później wykorzystywać . Dostęp do danych nie jest w szczególności podporządkowany uprzedniej kon troli sądu lub niezależnego organu administracyjnego

Po trzecie, w odniesieniu do okresu zatrzymania danych, dyrektywa przewiduje okres co najmniej sześciu miesięcy, przy czym nie przeprowadza jakiegokolwiek rozróżnienia pomiędzy kategoriami danych w zale żności od zainteresowanych osób lub ewentualnej użyteczności danych w stosunku do zakładanego celu. Ponadto okres ten wynosi od co najmniej sześciu miesięcy do co najwyżej dwudziestu czterech miesięcy, przy czym dyrektywa nie precyzuje obiektywnych kryteri ów, na podstawie których należy ustalić okres zatrzymywania, by zagwarantować jego ograniczenie do tego, co ściśle niezbędne

Trybunał stwierdził poza tym, że dyrektywa nie przewiduje wystarczających gwarancji umożliwiających zapewnienie skutecznej ochrony danych przed niebezpieczeństwem nadużycia oraz przed jakimkolwiek do stępem do danych i ich wy korzy stywaniem w sposób niedozwolony.

Trybunał krytycznie ocenił wreszcie to , że dyrektywa nie nakłada obowiązku, by dane były zatrzym yw ane na obszarze Unii . I tak, dyrektywa nie gwarantuje w pełni kontroli poszanowania wymogów ochrony i bezpieczeństw a przez niezależny organ, jak tego jednak wyraźnie wymaga K arta [Praw Podstawowych - kkb1]