Siłą dobrej poezji jest fakt, że pasuje do wielu sytuacji w których są podobne motywy i emocje. Kontekst polityczny najlepiej wyjaśnił Tostu więc oddaję mu głos:

Panowało wśród emigrujących ogólne przekonanie, że ci, którzy nie uciekają, są naiwni albo chorzy psychicznie. Ci, którzy zostawali, traktowali ich natomiast z niezłą pogardą. Stąd pierwsze słowa:
"Stanął w ogniu nasz wielki dom, dym w korytarzach kręci sznury, jest głęboka, naprawdę czarna noc, z piwnic płonące uciekaja szczury."
Ci, którzy zostawali natomiast byli traktowani jako świry. Ogólna tendencja panuje i teraz.

Bez zagłębiania się w moralną ocenę tej sytuacji (za młody gówniarz jestem, żeby o tym dyskutować), wszyscy jednak wiedzieli, że coś w tej łatce świrów jest na rzeczy. Dzisiaj też ludzie, którzy zostają w Polsce, płacąc pięćset razy większe podatki i tłukąc się z biurokracją, są niespełna rozumu. Mimo wszystko nie chcą wyjeżdżać, bo... nie chce im się. Albo są patriotami i nie chcą zostawiać ojczyzny. Powody są różne, ale diagnoza jedna.
Dlatego: "Stanął w ogniu nasz wielki dom, dom dla psychicznie i nerwowo chorych, a my nie chcemy uciekać stąd"
http://www.wykop.pl/link/2289028/korespondencja-klasowa-jacek-kaczmarski/#comment-25091126

@GeraltRedhammer: Zaraziłeś mnie płytą Tata Kazika i przez ciebie muszę słuchać jej co jakiś czas, dzięki. Lubiłam Kult już dawniej, ale znałam właściwie tylko największe przeboje. Teraz się zasłuchuję w tych mniej znanych.

Heh, pierw g/muzyka, a teraz tu :P ale utwór zacny, a x-posty tutaj docelowo powinny byc na miejscu :P

Mnie się wydawało, że to piosenka o śmierci. I miłości :-)

Utwór powszechnie znany, jednak dla mnie na tyle ważny i wręcz osobisty że musiałem tutaj wrzucić.

Nie przypuszczałem, że kiedykolwiek dam UV w g/PoezjaSpiewana

Coś jednak było na rzeczy skoro Tuwim po wojnie stał się jednym z najbardziej obrzydliwych piewców komunizmu i biorąc pod uwagę jego żydowskie pochodzenie.

Gdy byłem mały myślałem, że naprawdę ta piosenka jest o wilkach. Pamiętam jak wujek grał to na gitarze.

Nie lubię tego piosenkarza - sprzedał się

Zakończenie filmu jest majstersztykiem. Film dzieje się w czasach brutalnego kapitalizmu. W ostatnich scenach bogaty fabrykant każe strzelać do robotników, taką samą decyzję podjęły władze komunistyczne w Polsce i paradoksalnie to antykomunistyczny, a nie antykapitalistyczny wydźwięk miała w Polsce Ziemia Obiecna