Profesora Magdalena Środa: w nowoczesnej demokracji natura nie może nikogo ograniczać!

Cały tekst, wraz z wytłuszczeniem złotej myśli profesory:

Dobro dziecka

W sezonie ogórkowym hitem okazała się historia pewnej kobiety, która ośmieliła się urodzić dzieci po sześćdziesiątce. Iluż specjalistów się odezwało, jakich uczonych i oburzonych! Nawet tak rozsądnym osobom jak Ewa Siedlecka nie starczyło siły oraz wyobraźni, by nie ulec stereotypowi ("Wyborcza", 17 sierpnia).

No bo jak kobieta, to tylko młoda, a jak matka, to tylko troskliwa i odpowiedzialna, a przede wszystkim świadoma, że najważniejsze jest dobro dziecka.

Gdy osiemnastolatka "wpada", rodzi i samotnie wychowuje, nikt nie narzeka na jej brak odpowiedzialności, gdy sześćdziesięciolatka korzysta z pomocy medycyny i zostaje matką - sprawa wywołuje moralne wzmożenie. Cóż za egoizm, cóż za brak odpowiedzialności! Jak ona będzie wyglądała na balu maturalnym swoich dzieci? Jak Matuzalem. Się nie godzi.

Kobieta musi być prężna, młoda, w pełni gotowa do poświęcenia wszystkiego dla potomstwa. A co może poświęcić sześćdziesięciolatka? Niewiele. Zapłodnienie in vitro - podnoszą się głosy - powinno mieć naturalną granicę: menopauzę. Bo kobiety są częścią natury, w przeciwieństwie do mężczyzn, którzy należą do cywilizacji istot wolnych. Wszelka więc ingerencja w naturę kobiet musi być zakazana.

W Polsce jesteśmy bardzo bliscy tego ideału. Kobiety nie mogą decydować o swoim macierzyństwie, nie mają edukacji seksualnej w szkołach, nie mają refundacji środków antykoncepcyjnych, mają za to zakaz aborcji i sterylizacji. Wszystko w zgodzie z naturą. Kobieta powinna być sprawną maszynką do rodzenia, wychowania i poświęcania się. Gdy się starzeje, można ją wymienić na nowszy model.

Reżyser Kazimierz Kutz ostatnie dziecko spłodził, gdy miał 62 lata, Picasso - 68. Czy to nie jest skrajny brak odpowiedzialności? Bynajmniej nie. Czy ktoś odmówiłby mężczyznom dostępu do dóbr medycyny utrzymujących ich potencję i płodność tylko dlatego, że skończyli wiek, w którym perspektywicznie nie mogą już oddawać się dobru dziecka? Nie. Bo mężczyźni najczęściej płodzą z młodszymi kobietami. A więc są odpowiedzialni. Starsze kobiety natomiast rzadko mają młodszych mężczyzn, więc jak urodzą "same", dają dowód swojej nieodpowiedzialności.

Znam rodziny, które mnożą się na potęgę z błogosławieństwem Kościoła, głównie jednak po to, by mieć kolejne zapomogi: dzieci są zaniedbane i chore, rodzice piją i nie pracują, ale ani Kościół, ani moraliści już się tym nie interesują. Wzmożenie moralne powoduje jedynie "poczęte", a nie urodzone dziecko, no i "stara" kobieta, która rodzi wbrew naturze (czytaj: wbrew stereotypom).

Dziś kobiety żyją coraz dłużej, dzieci dojrzewają szybciej, w państwie powinno powstawać coraz więcej instytucji opiekuńczych (w Europie rośnie współczynnik szkolaryzacji, przy czym szkołą nazywa się również żłobki). Nie widzę moralnych powodów, by ograniczać prawo kobiet do korzystania z zapłodnienia in vitro ze względu na wiek. Nie znam dobrych argumentów, by w nowoczesnej demokracji kobiety miały być ograniczone naturą, a mężczyźni mogli się cieszyć pełnią cywilizacyjnej wolności. Krzywdzące wydaje mi się też podporządkowanie dobra kobiety dobru dziecka. Te dobra są co najmniej równorzędne.

źródło