Placki ziemniaczane Runa.

Lubię te jebane placki ziemniaczane, dobrze wysmażone, samorobne na maszynce do robienia soku, albo do robota, na mega drobne sitko- ale takiego nie mam- ale pewnie też styknie.
Potem ten miższ i osad mieszam, odciskam, dodaję mąki ziemniaczanej, przypraw i smażę- niedługo, ale tak bosko nieprzywierające na ceramicznej grubszej patlni z Biedry. Wcześniej polewam olejem (kurwa patelnię oczywiście!)- placek musi mieć dobry tłuszczowy, wysmażony smak. Lubię nakładać mało i cienko, tak żeby się dobrze wysmażył na zmniejszonym później ogniu i był cienki, ale nie: przypalony/spalony/wususzony na wiór.
Jak już jest dużo placków na talerzu misce czy innej wolnej a czystej pokrywce od garnaka, to jem je tak: posypane solą i polane keczapapem Ekstra Pikantnym Kotlina, albo Dworskim łagodnym- jak mam mniejszą bombe i chcę poczuć sam (i są jeszcze ciepłe), a nie pikantność (szkoda że tego ze słoika nie mogę dostać). Do tego browar pity z kufla zrobionego ze słoika- osobiście prze ze mnie- tak w ramach nudów kiedyś i dla eksperymentu- do tego cienki plasterek sera żółtrgo, może być na gorący placek, jak placek zimny to też dobrze i to oprószone pietruszką, albo tą jebaną posiekaną rukolą, czy innym chujostwem co zielone a jest, ale to tak już bardziej dla efektu wizualnego i na smak.
Runcheinigal- Po entym piwie polecam. Lepsze niż Chipsy, w dodatku nawet zw miarę zdrowe i pożywne.
Może być kurwa podstawą do innych dań- Przemyślcie to. Zachęcam.