Ostatni kilometr dzisiejszego mojego rajdu mógł się zakończyć tragicznie -potrąciłem dziecko. Wyjeżdżając z zakrętu zauważyłem przebiegającą przez drogę dziewczynkę, już wtedy wiedziałem że trzeba ją będzie wymanewrować. W ułamku sekundy wybrałem prawą stroné, kierunek w którym biegła. Kolejne ułamki sekund i wiedziałem że może być kolizja dlatego hamowałem i jednocześnie krzyknąłem "Uważaj!". Dziewczynka migiem spojfzała na mnke, ja wje hałem na chodnik ale ona biegła dlaej w tym kierunku i dostała moją lewą dłonią w głowę. Pierwsza moja myśl "ja pierdole", wyjebałem rower na bok dwa metrey za nią (wtedy dopiero udało mi się wyhamować do zera, podbiegłem do niej w strachu a ona wstając od razu powiedziała że nic jej nie jest. But jej spadł i go zakładała kiedy zapytałem czy na pewno i zrobiłem jej oględziny czy nie widać nigdzie krwi ani stłuczeń. Ona w ogóle zareagowała jakby się wstydziła tego co się stało . Spytałem gdzie jest jej mama, podejrzewając że zbliżająca się kobieta to ona. Jednak nie :/ Dostałem od kobiety opierdol że jeżdżę chodnikiem a ja się tłumaczyłem że nie zdążyłem wyhamować i próbowałem ją ominąć chodnikiem. Dziewczynka podbiegła do swoich koleżanek które też to widziały. Zapytałem jeszcze raz czy wszystko w porządku dla pewności i odjechałem.

Chuj mnie strzela kiedy pomyśle co mogłoby się stać z nią złego. Może też zdążybym wyhamować albi przynajmniej zmnkejszyć prędkość tak że by ją tylko musnęło gdybym miał drugi hamulec sprawny.