O fajnie, jak się ma touch id w lapku, to można ustawić odpalanie sudo "z palca"

O fajnie, jak się ma touch id w lapku, to można ustawić odpalanie sudo "z palca"

Reżim to nie reżim tylko władza.

test odbyty

mmm, mokre sny się spełniły, maki na ARM :3

mmm, mokre sny się spełniły, maki na ARM :3

mmm, mokre sny się spełniły, maki na ARM :3

No to jak już się nagadaliśmy to do roboty!
zamykam internet

Zamówiłem sobie nowego makbuczka proł w kolorze spejs grej :3 z taczbarem (w sumie nie wiem, po co ale spoko bajer)

jak zwykle musi oczywiście być weekend w takich chwilach :/ ech, ostatni raz taki podniecony byłem jak kupowałem sobie mp3 ze 128 MB pamięci jakieś 100 lat temu

Zamówiłem sobie nowego makbuczka proł w kolorze spejs grej :3 z taczbarem (w sumie nie wiem, po co ale spoko bajer)

jak zwykle musi oczywiście być weekend w takich chwilach :/ ech, ostatni raz taki podniecony byłem jak kupowałem sobie mp3 ze 128 MB pamięci jakieś 100 lat temu

o chuj. twitter embedowany w strimoidzie xD

Pierwszy raz w biurze od marca. Pusto, jak na wakacjach. Jest klimatyzacja, nawet fajnie

Dziś postanowiłem wydobyć z systemu informację o sile sygnału wifi, bo najwyraźniej to jest wiedza, jakiej użytkownik macOS nie jest w stanie otrzymać ot tak. No to cyk cyk, napisałem jakieś gówno w Swifcie. Okazało się, że można to nawet skompilować, no to skompilowałem. A ponieważ Swifta nie znam prawie w ogóle, to postanowiłem z niego po prostu wystawić takie małe API, a potem się zlinkować do tego z C i elo, pozamiatane. Ale takiego wała, przecież istnieje name mangling, a każdy kompilator robi to inaczej. Na szczęście okazuje się, że jak się wpisze swift demangle <zmanglowana nazwa>, to dostajemy ładny i przejrzysty identyfikator. Zatem obrałem taktykę generowania assembly z tego swiftowego wrappera. Napisałem skrypt w Pythonie, który mi demangluje te nazwy w asm przy pomocy tego swiftowego czaru i jeszcze wypierdala .globl _main, żeby linker nie robił spruty. I tak oto mogę się podłączyć na luziku fiku miku do systemowego API praktycznie nie tykając dwóch języków promowanych przez Apple: Objective-C, który ma składnię może nie najgorszą na świecie, ale też nie najlepszą, a poza tym jest już przestarzały oraz Swifta, w którym wszystko trzeba odpakowywać, a goły wskaźnik to jest jakieś zło i żeby się do niego dostać, to trzeba pisać jakieś zaklęcia typu UnsafePointer (podkreślam UNSAFE), rawValue, baseAddress, bo oczywiście jest zanurzony gdzieś na samym dnie xD

W sumie pewnie istnieje jakiś lepszy sposób, ale całkiem nieźle się bawiłem dziś, czuję dobrze kuc.

Robota mnie wkurwia

Robota mnie wkurwia