zdech

Dziś postanowiłem wydobyć z systemu informację o sile sygnału wifi, bo najwyraźniej to jest wiedza, jakiej użytkownik macOS nie jest w stanie otrzymać ot tak. No to cyk cyk, napisałem jakieś gówno w Swifcie. Okazało się, że można to nawet skompilować, no to skompilowałem. A ponieważ Swifta nie znam prawie w ogóle, to postanowiłem z niego po prostu wystawić takie małe API, a potem się zlinkować do tego z C i elo, pozamiatane. Ale takiego wała, przecież istnieje name mangling, a każdy kompilator robi to inaczej. Na szczęście okazuje się, że jak się wpisze swift demangle <zmanglowana nazwa>, to dostajemy ładny i przejrzysty identyfikator. Zatem obrałem taktykę generowania assembly z tego swiftowego wrappera. Napisałem skrypt w Pythonie, który mi demangluje te nazwy w asm przy pomocy tego swiftowego czaru i jeszcze wypierdala .globl _main, żeby linker nie robił spruty. I tak oto mogę się podłączyć na luziku fiku miku do systemowego API praktycznie nie tykając dwóch języków promowanych przez Apple: Objective-C, który ma składnię może nie najgorszą na świecie, ale też nie najlepszą, a poza tym jest już przestarzały oraz Swifta, w którym wszystko trzeba odpakowywać, a goły wskaźnik to jest jakieś zło i żeby się do niego dostać, to trzeba pisać jakieś zaklęcia typu UnsafePointer (podkreślam UNSAFE), rawValue, baseAddress, bo oczywiście jest zanurzony gdzieś na samym dnie xD

W sumie pewnie istnieje jakiś lepszy sposób, ale całkiem nieźle się bawiłem dziś, czuję dobrze kuc.

Robota mnie wkurwia

Robota mnie wkurwia

Robota mnie wkurwia

Robota mnie wkurwia

Robota mnie wkurwia

będę miał o czym mówić jutro na rozmowie o prace testera hehe

mialem do napisania prosta kolejke priorytetowa tj max heap, napisalem sobie ja sobie elegancniutko i wszystko gitarka dziala elegancko sprawdzarka wyrzuca mi 95% poprawnosci, nie przechodzi jedynie test na losowym wejsciu. Ja mowie no wtf u mnie wszystko dziala generuje sobie losowe testy nawet przechodzi wszystko git. W koncu zauwazam ze jedna literka sie printuje w zlym miejscu, na dziesiatki testow, duzych i malych, pojawil sie jeden blad w bardzo duzym tescie. no dobra, analizuje. kurde. nie jestem w stanie odtworzyc tego bledu, zmieniam relacje wiekszosci z silnie wiekszych na slabo wieksze itd sprawdzam rozne randomowe kombinacje w celu odtworzenia bledu i nic. w koncu dochodze do tego, ze blad sie pojawil, tylko jesli literka jest skrajnie lewym potomkiem. no to sobie patrze hmm co by tu co by tu. w pewnym momencie wpadam na dziwny pomysl, zeby w funkcji Delete(int x) ktora usuwa element o x-indeksie z drzewa zamiast sprawdzania parenta jako x/2 ustawiam parenta jako x/2 + 1. no i patrze, dziala git, wrzucam na sprawdzarke - troche wiecej bledow, ale test na losowych nagle przechodzi xD mysle se wtf. robie opcje w takim razie ze jesli x%2 == 0 to parent=x/2 + 1 w przeciwnym razie parent = x/2 no i gitatka dziala. pytam na discordzie klasowym wtf i czy ktos mial podonie. okazuje sie moi drodzy, ze parenta w drzewie binarnym wylicza sie nie jako x/2 lecz jako (x+1)/2 :))))

i ja sie pytam: jakim cudem to w ogole mozliwe, ze tak oczywisty blad objawil sie tylko w niektorych miejscach i to naprawde duzych testow?Pokaż ukrytą treść jakim cudem tak elementarny blad w zaokragleniu nie zmienil w sumie nic poza kilkoma bardzo konkretnymi przypadkami ;0

Ehhhh