Oto kilka kroków, które możesz podjąć:
Przepraszaj i wyjaśniaj:
Znajdź czas, aby porozmawiać z nimi szczegółowo. (wiele wpisów na ten temat zrobiłem)
Przepraszaj za opóźnienie i wyjaśnij, dlaczego trwało to tak długo. Czy to była kwestia braku czasu, zmiany priorytetów, czy innych okoliczności? (wpisy informujące o komplikacjach dodawane od lat
Sporządź plan, kiedy będziesz w stanie ukończyć to, co obiecałeś. (mam plan od samego początku)
Postaraj się być realistyczny co do tego terminu. (jestem)
Nie ukrywaj faktów. Jeśli były jakieś przeszkody, powiedz o nich. (stale informuję o przeszkodach typu zamówienie nieodpowiedniego czegoś lub zapomnienie o odebraniu paczki)
Upewnij się, że zrozumieli, że zależy ci na ich zrozumieniu. (zależy mi ale oni tego nie widzą)
Jeśli to możliwe, zaoferuj coś w zamian, co może złagodzić ich rozczarowanie. (to do przemyślenia
To nie musi być nic wielkiego, ale może pokazać twoje zaangażowanie. (jak wyżej)
Jeśli to możliwe, pokaż, że pracujesz nad projektem i że zbliżasz się do zakończenia. (snikpiki przeciez robie)
To może pomóc w odbudowie ich zaufania.
Nie obwiniaj nikogo ani niczego za opóźnienie. Przyjmij na siebie pełną odpowiedzialność. (przyjmuje na klate od samego poczatku)
Staraj się lepiej zarządzać czasem i obietnicami w przyszłości, aby uniknąć podobnych sytuacji. (ja nic nie obiecałem tylko zapowiadałem)
Pamiętaj, że komunikacja jest kluczowa w tego rodzaju sytuacjach. Być może niektórzy zrozumieją twoją sytuację, jeśli im to wyjaśnisz i pokażesz, że naprawdę chcesz uregulować tę sprawę.
Wiecie dlaczego rzecz aleksa nie istnieje? Bo nawet sztuczna inteligencja halucynuje na ten temat bez sensu:
Pokaż ukrytą treść Aleks był człowiekiem niezwykłym. Mieszkał w małym pokoju na piętrze stulatkiej kamienicy, gdzie ściany zdawały się skarżyć na upływający czas. Jego życie było pełne tajemniczych przedmiotów, które gromadził z pasją godną największych kolekcjonerów.
Pokaż ukrytą treść Pierwszą rzeczą, którą zauważało się w jego pokoju, była tapeta. Ale nie była to zwykła tapeta. Była to mapa świata w okresie renesansu, pełna dziwnych stworzeń, nieodkrytych lądów i dzikich oceanów. Aleks lubił patrzeć na nią i marzyć o podróżach, których nigdy nie miał odwagi podjąć.
Pokaż ukrytą treść Aleks miał też swoje ulubione zwierzę – małego żółwia o imieniu Hermann. Hermann mieszkał w starym akwarium, które zdobiły morskie muszle i kawałki kolorowego szkła. Aleks często rozmawiał z Hermannem, opowiadając mu o swoich marzeniach i tajemniczych przedmiotach, które zgromadził w swoim pokoju.
Pokaż ukrytą treść Najważniejszą rzeczą w życiu Aleks było jednak jego magiczne lusterko. Było to zwyczajne lusterko, które kupił na bazarze, ale gdy spojrzał się w nim po raz pierwszy, zobaczył nie tylko swoje odbicie, ale także swoje marzenia. Każdego dnia Aleks spędzał godziny patrząc się w to lusterko, zagłębiając się w świat swoich pragnień i fantazji.
Pokaż ukrytą treść Jego pokój był pełen innych rzeczy, których nie dało się opisać słowami. Były to przedmioty, których nikt inny nie rozumiał, ale dla Aleksgo miały one ogromne znaczenie. Były to drobiazgi, które przypominały mu o przeszłości, marzeniach i niewypełnionych obietnicach.
Pokaż ukrytą treść Aleks był samotnikiem, ale jego pokoik był pełen życia. Codziennie odkrywał coś nowego, zagłębiając się w historię każdej rzeczy, którą posiadał. Jego świat był pełen tajemnic i magii, której nikt inny nie potrafił zrozumieć.
Pokaż ukrytą treść Kiedy pewnego dnia Aleks zniknął, mieszkańcy kamienicy odkryli, że jego pokoik był pełen skarbów. Magiczne lusterko, mapa renesansowego świata, mały żółw Hermann – wszystko to stało się dziedzictwem, które nikt nie potrafił zrozumieć tak dobrze jak on sam. Jego pamięć pozostała w tych tajemniczych przedmiotach, które teraz zdobiły pusty pokój, opowiadając historię niezwykłego człowieka zatopionego w świecie swoich Rzeczy.
"Jeśli istnieje coś, co chcesz przekazać, nawet jeśli sam nie wiesz dokładnie, co to jest, to może to być ważne dla Ciebie samego lub dla innych."
Ostateczny dowód na istnienie tego co obiecałem a JESZCZE nie pokazywałem
@zryty_beret: sztuczna inteligencja jest pozbawiona tego co w was jest zepsute. Ona nie jest do tego negatywnie nastawiona
@Aleks: Pewnego chłodnego ranka w małym miasteczku o nazwie Słoneczna Dolina, gdzie mgła unosiła się nad łąkami, a ptaki zaczynały swoje poranne śpiewy, do mieszkania Emmy Sunbeam zapukał tajemniczy kurier. Emmy, młoda artystka, która zawsze miała nosa do niezwykłych przygód, otworzyła drzwi z ciekawością malującą się na jej twarzy.
Kurier trzymał w ręku staroświecką kopertę, przypominającą te z dawnych lat. Jego czarny płaszcz niemal topił się w otoczeniu, jakby był jednym z cieni, które rano przesuwały się po ulicach Słonecznej Doliny. Zanim Emmy zdążyła zapytać kim jest i co przyniósł, kurier przekazał jej kopertę z tajemniczym uśmiechem i zniknął w mgle, jak gdyby nigdy nie istniał.
Emmy, siedząc teraz w swoim kolorowym pokoju pełnym obrazów i rysunków, zaciekawiona otworzyła kopertę. Znajdowało się w niej zaproszenie na tajemniczą wystawę sztuki, której nazwa brzmiała: "Kraina Niewidzialnych Marzeń". Bez żadnych informacji na temat miejsca czy daty, z wyłącznie mapą, na której widniało jedno słowo: "Rozpocznij".
Emmy nie potrafiła powstrzymać uśmiechu. Ta enigmatyczna zapowiedź była dokładnie tym, co jej życie potrzebowało. Postanowiła wyruszyć w podróż do Krainy Niewidzialnych Marzeń, nie wiedząc, że przekroczenie progu jej mieszkania otworzy drzwi do niezwykłego świata, gdzie magia splatała się z rzeczywistością.
W latach 10. pisałem po prostu posty, których właściwie też nie rozumiałem. Prawdziwy shitposter, prawdziwy artysta, tworzy w rozpędzie, po prostu. I jeśli ma coś do powiedzenia, to jest OK. Prawdziwi shitposterzy- jest ich bardzo mało, jest ich po prostu... tylu po zamknięciu strimsa... może sześciu - dotykają bardzo ważnych strun życia, ale dlaczego dotykają i dlaczego tak się dzieje, ja nie wiem, ja nie mogę na to odpowiedzieć, bo tak jest, tak się stało. I albo istniejemy, albo, kurwa idziemy w zapomnienie i chuj... Chuj po nas
Jeśli podróżowalibyśmy w czasie 3 godziny w tył i się spotkali i byłoby nas 2. To lepiej żeby ten z przeszłości obciął włosy tego z przyszłości, czy na odwrót? 🤔
W latach 70. i 80. malowałem po prostu obrazy, których właściwie też nie rozumiałem. Prawdziwy malarz, prawdziwy artysta, tworzy w rozpędzie, po prostu. I jeśli ma coś do powiedzenia, to jest OK. Prawdziwi malarze - jest ich bardzo mało, jest ich po prostu... tylu po wojnie... może sześciu - dotykają bardzo ważnych strun życia, ale dlaczego dotykają i dlaczego tak się dzieje, ja nie wiem, ja nie mogę na to odpowiedzieć, bo tak jest, tak się stało. I albo istniejemy, albo, kurwa idziemy w zapomnienie i chuj... Chuj po nas
dobra, nie chce mi się pracować, a mam okazję coś ten to opiszę moje studai faktycznie, już chuj z tym kto to wygoogla xd ale nazwę kierunku zostawię w domyśle, bo już bardzo łatwo można znaleźć co to jest:] wiem, że są tacy co już wiedzą, bo znaleźli xd dodam dla ułatwienia trzecią literkę: R, teraz powinno już wam być z górki
w każdym razie
śmieszna to jest sprawa żeby powiedzieć o czym są te studia w ogóle. bo niby wyrastają z wiedzy o teatrze tak trochę i te wątki teatralne też są grzane faktycznie, ale jednak są w tle. to sa chyba bardziej studia postmodernistycznej sztuki na przecięciu z krytyką literacką. Foucaulta na przykład się tu czyta na okrągło, najwięcej to jego nazwisko chyba padło.
duży plus dla kierunku, że jest strasznie na bieżąco z tym co się dzieje, z literaturą. jakaś książka co wyszła rok temu w polskim przekładzie jest tu już uznana za jakąś podstawę w ogóle i istotne źródło odniesień. zresztą, bardzo dużo przekładów właśnie z tej katedry na której studiuję wychodzi.
drugim plusem jest faktycznie duża otwartość na wszystko co studenci przynoszą. to znaczy, ta otwartość jest strasznie mocno deklarowana i podkreślana i łatwo znaleźć w niej dziury (np prowadzący seminarium prosi o nasze propozycje tekstów, a później wybiera z nich tylko to co mu pasowało akurat bardzo konkretnie pod temat seminarium i co by sam najprawdopodobniej wybrał. jak ktoś mu wysłał coś, czego on nie czytał to zupełnie ignoruje).
no i fajne jest też to, że to mała grupa ludzi podobnie myślaćych. jest to też wiadomo wada (z perspektywy samych studiów może nawet bardzo duża), ale z perspkeytywy studenta buduje to duży komfort.
generalnie studiując wcześniej informatyke miałem swoje dość wydawało mi się wygórowane oczekiania (że nikt mnie nie będzie zajebywał pracą, że nie będę miał poczucia, że wykonuję tylko zadania jak jakiś NPC, że jestem tam tylko żeby zaliczyć, a nic się nie nauczyć), które kierunek ostatecznie spełnia. na pewno to bardzo ciekawa życiowa decyzja dla mnie, z której jestem bardzo zadowolony.
cdn w komentarzu
@ajdajzler: nie chcialo mi sie za bardzo czytac, jutro ogarne. Pytanie czy są fajne dupy tam ten tego
Spoko Hołownia wygrał, potrafi się zachować ale ludzie takich orgazmów dostają, że na pierwszym posiedzeniu marszałek z doświadczeniem w tv się dobrze mówi, niektórzy nawet doceniają głos "że wyraźnie mówi!".
Ja pierdolę, nie można dać się komuś sprawdzić Polak jak bezpański pies, jak za kimś nie łazi wpatrzony w obrazek to pierdolca dostaje.
@Deykun: hołownia to widać, że cały niezdrowo podniecony seksualnie swoją nową funkcją xD znam to uczucie XD no ale paradoksalnie to dobrze, bo to stanowisko wymaga trochę tego patosu xD
@sens:
Niech mu się wiedzie, ale huraoptymizm, żeby po dniu robić z typa męża stanu nic dziwnego, że ten naród zbiega z każdego klifu.
Nad Dudą też się tak spuszczali i Hołownia to nie Duda, ale małpa by się już więcej nauczyła po oparzeniu się tyle razy ostrożności.