W mocnym skrócie, wśród teorii na temat tego gdzie udają się ptaki w czasie mrozów pojawiały się między innymi takie, iż ptaki hibernują się na dnie jezior lub mówiące o księżycu jako miejscu migracji.
Współczesne mapy migracyjne ptaków zaczęły funkcjonować tak naprawdę dopiero ok. 1900 roku kiedy zaczęto zakładać ptakom metalowe obręcze na nogi śledząc miejsca które odwiedziły. System ten został udoskonalany i zmieniał się z nadajników łączących się z satelitami na GPS które są jednak nadal za ciężkie dla mniejszego ptactwa, po lekki system zapisujący intensywność światła i czas jego trwania (pozwala ustalić zwrotnik).
Carl Ethan Akeley (ur. 1864 - zm. 1926) biolog, wynalazca, fotograf przyrody uważany za jednego z ojców taksydermii - sztuka zajmująca się wypychaniem zwierząt między innymi.
A co przedstawia fotografia? Zdjęcie Carla z martwym lampartem wykonane na terenach dzisiejszej Somali (nie uznawanego na świecie Somalilandu precyzując).
Lampart którego widzicie na zdjęciu zaatakował Akeley'a w czasie ekspedycji, a ten w walce o swoje życie zabił go gołymi rękami.
Ze strony autora:
Oddzielenie się jest wynikiem reakcji pomiędzy kwasem fosforowym w coli, a mlekiem. Cząsteczki kwasu fosforowego łączą się z cząsteczkami mleka zwiększając swoją gęstość i oddzielając się od reszty cieczy. Pozostały płyn ma mniejszą gęstość od kwasu fosforowego i mleka więc jest wyżej.
Kwas fosforowy jest bezbarwny więc to tłumaczenie jest nie bardzo przydatne. Najprawdopodobniejsza przyczyna to, to, że dochodzi do denaturacji białka w mleku (kwaśne środowisko) a wytrącające się biało ma silne właściwości koagulujące. Zamiast mleka można użyć surowego jajka, wymieszać zawartość. via Analityk (wykop)
Karmel jest głównym barwnikiem i gdzieś ginie w tym procesie.
Dowcip a propos momentu:
Przychodzi student mechaniki ze złamaną ręką do lekarza:
- Co się stało?
- Panie kochany, to był moment.
Całe zamieszanie dotyczy oczywiście napięcia powierzchniowego. Tu mamy opisany przykład z filmiku z pieprzem w języku polskim tu, a poniżej zamieszczam opis zjawiska z winem z artykułu CrazyNauka.pl:
Polskiej nazwy tego zjawiska nie znamy, Anglosasi zwą to „łzami wina”. Skąd się one biorą? Mamy tu kilka zjawisk. Na początek efekt kapilarny – to on sprawia, że wino nie ścieka od razu po ściankach kieliszka, a wręcz wspina się po nich przy zwilżeniu (tafla nie jest prosta). Tworzy się cienka warstwa cieczy na obrzeżach kieliszka i następuje intensywne parowanie (na krańcach zbiera się alkohol który paruję o wiele szybciej od wody), a wino będące mieszaniną alkoholu, wody, kwasu, cukru, barwników i aromatów nie paruje równomiernie. Tam, gdzie alkohol ulotni się szybciej lokalnie zwiększa się napięcie powierzchniowe cieczy – woda ma je znacznie silniejsze. „Zasysa” ono cienką warstwę wina ściągając je z okolicy i formując krople. Gdy te stają się zbyt duże, powoli zaczynają ściekać w dół kieliszka. Jeśli zakryjemy dłonią naczynie, po krótkim czasie „łzy” znikną bo ustanie parowanie.
Intensywność powstawania „łez” zależy od tego, ile alkoholu zawiera wino. Bardziej płaczliwe będzie porto, mniej – cienkie winko. Nieprawdą jest natomiast twierdzenie, że „łzy” świadczą o stopniu słodkości wina czy jego jakości.
W linku ilustracja działania zjawiska kapilarnego.
Mocz u psów - 1 funt z masą około 0,45kg Mocz u słoni - 40 funtów z masą około 18kg (różnica między LB i LBS leży w liczbie pojedynczej i mnogiej. LB - funt, LBS - funty.)
Od około 1:40 program daje nam informację o tym, że ciężar cieczy zgromadzonej w pęcherzu odpowiada, za ciśnienie, a sama cewka moczowa za zwiększenie prędkości wydalania, istotny wniosek? Czas wydalania jest zwykle stały (podobny) dla większości zwierząt (większe zwierze ma więcej do pozbycia się ale także robi to z większą siłą). Ciekawostka płynąca z wniosku? Po wysłaniu zwierząt (ludzi też liczymy) w kosmos gdzie siła grawitacyjna nie działa zbyt dobrze, każde ze zwierząt zaczyna mieć inny czas który musi poświecić na ten proces.
Oczywiście istnieją pewne wyjątki, a tymi wyjątkami są na przykład mniejsze zwierzęta których mocz i sam pęcherz ma masę tak małą, że ziemska grawitacja na niewiele by się zdawała w wytwarzaniu potrzebnej siły. Odpowiedzią natury na taki stan rzeczy jest zastąpienie grawitacji na narządy sterowane za pomocą ciśnienia krwi które sprawia, iż małe gryzonie nie pozbywają się moczu strumieniami, a kropelkami.